Author :
Abstract
Çocuğun aile içinde başlayan eğitimi, okul öncesi eğitimle birlikte formal eğitim kurumlarına devredilmektedir. Erken yaşlarda başlayan eğitim süreci, toplumsal barışın tesisinde temel yapı taşı olarak görülebilir. Barış eğitiminin gerçekleştirilmesi ve bu konunun öğrencide yaşam biçimi haline getirilmesi bağlamında eğitim kurumlarına önemli görevler düşmektedir. Bu çalışmada ilköğretim 8. sınıf öğrencilerinin toplumsal barış ortamının oluşmasında önemli görülen hoşgörü, adalet, eşitlik, barış ve farklılıklara saygı kavramlarına ilişkin görüşleri ortaya koyulmaya çalışılmıştır. Nitel araştırma paradigması temelinde betimsel tarama modeline göre tasarlanan çalışma kapsamında amaçlı örnekleme yöntemi ile Manisa’nın Yunusemre ilçesindeki resmî bir ortaokulda 12 sekizinci sınıf öğrencisi ile yüz yüze mülakat yapılmıştır. Mülakat verileri betimsel analiz yöntemi ile analiz edilerek araştırmanın amacı doğrultusunda tartışılmıştır.
Keywords
Abstract
Education of a child that starts in the family has been transferred to formal educational institutions along with pre-school education. Process of education which starts at early ages can be seen as the keystone of establishing community peace. From the aspect of realising peace education and making this as a life style for students, there are many duties to be done by educational institution. In this study, it is tried to produce some important views about tolerance, justice, peace and respect to discrepancy for eight grade students in primary school. In the extent of this research designing as regards descriptive survey model and with basis of qualitative research paradigms, it was interviewed for 12 eight grade middle school students face to face with purposeful sampling at Yunus Emre distinct in Manisa. Interview data have been discussed in accordance with the purpose of the study with descriptive analysis method.
Keywords
- Aktaş, Ö. ve Safran, M. (2013). Evrensel bir değer olarak barış ve barış eğitiminin tarihçesi. TSA, 17(2), 131-150.
- Apaydın, Ç. ve Aksu, M. (2012). Opinions of Teachers Concerning Peace Education. Inonu Unıversıty Journal Of The Faculty Of Educatıon Special Issue/ Volume 13, Issue 3, 131148.
- Aspeslagh, R. & Burns, R. J. (1996). Approaching Peace Through Education: Background, Concept and Theoretical İssues. . Robin J. Burns and Robert Aspeslagh (Ed.), Three Decades of Peace Education Around the World. (25- 70). London: Garland Publishing.
- Banks, J, A. (2013). Çokkültürlü Eğitime Giriş.(Çev. H. Aydın). Ankara: Anı Yayıncılık.
- Bar-Tal, D. (2002). The elusive nature of peace education. G. Salomon & B. Nevo (Eds.), Peace education: The concept, principles and practice in the world. (pp.27-36). Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum.
- Bekerman, Z. & McGlynn, C. (2007). Addressing Ethnic Conflict through Peace Education. New york:Palgrave Macmıllan.
- Carter, C, C. (2010). Conflict Resolution and Peace Education Transformations Across Disciplines. New york:Palgrave Macmıllan.
- Coşkun, Y. (2012). İlköğretim Programlarında Barış Eğitimi ve Barış Eğitimine İlişkin Öğretmen Görüşleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Tokat.
- Coşkuner, E. (2008). Barış Eğitimi Programının Öğrenci Şiddeti Üzerindeki Etkilerinin İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
- Demir, S. (2011). An Overview Of Peace Education In Turkey: Definitions, Difficulties, And Suggestions: A Qualitative Analysis. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 11(4), 1739-1745.
- Demirtaş, A. (1991). Barış, Savaş ve Eğitim. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. Sayı: 6.
- Deveci, H., Yilmaz, F., & Karadag, R. (2008). Pre-service teachers’ perceptions of peace education. Eurasian Journal of Educational Research, 30, 63-80.
- Erkman, F. (2012). Barış Kültürü. . İstanbul Boğaziçi Üniversitesi Barış Kültürü ve Eğitimi Çalıştayı. 20.03.2015 tarihinde http://yekuv.org/kitap.pdf adresinden alınmıştır.
- Fountain, S. (1999). Peace education in UNICEF. New York: United Nations Children’s Fund Programme Publications.
- Galtung, J. (1969). Violence, peace and peace research. Journal of Peace Research Institute, 6 (3), 167-191.
- Harris, I, M. (2002). Peace Education Theory. Paper presented at the Annual Meeting of the AmericanEducational Research Association. New Orleans.
- Harris, I, M. (2013). Peace Educationfrom the Grassroots. Charlotte: Informatıon Age Publıshıng.
- Harris, I, M.& Morrison, M. L. (2010). Peace education (3nd ed.). North Carolina: Mcfarland.
- Kamaraj, I. ve Kerem, E. A. (2004). Erken çocukluk dönemi barış değerine evrensel bir bakış I. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15, 93-104.
- Kaya, İ. ve Aydın, H. (2014). Çoğulculuk Çok kültürlü ve Çok dilli Eğitim. Ankara: Anı Yayıncılık.
- KAYAD. (2011). Öğretmen ve Gençlik Çalışanları için Barış Eğitimi Rehberi. 20.03.2015 tarihinde http://www.kayadcommunitycenter.com/kayad-life-tr.pdf adresinden alınmıştır.
- Kepenekçi, Y. (2010). Üniversite öğrencilerinin ulusal ve uluslararası barışa ilişkin görüşleri [Opinions of university students towards national and international peace]. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 43(2), 27- 49.
- Kester, K. (2008). Peace Education: Experience and Storytelling as Living Education. Peace and Conflict Review. Volume 2. Issue 2. (pp. 1-14).
- Öğretir, A. D. (2005). Erken Çocukluktan Ergenliğe Barış Eğitimi: Pratik Bir Yaklaşım. Mesleki Eğitim Fakültesi Dergisi, 7, s. 114-139.
- Öztaşkın, B. (2014). Barışa Yönelik Tutumlar ve Günümüz Dünya Sorunlarına Yönelik Tutumlar Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Turkish Journal of Education. Volume 3, Issue 3.
- Page, J, S. (2004). Peace Education: Exploring Some Philosophical Foundations. International Review of Education 50(1) pp. 3-15.
- Pınar, M. ve Güven, M. (2012). Barış Kültürünün Eğitim Ekolojisindeki Yeri. İstanbul Boğaziçi Üniversitesi Barış Kültürü ve Eğitimi Çalıştayı. 20.03.2015 tarihinde http://yekuv.org/kitap.pdf adresinden alınmıştır.
- Reardon, B. A. (1988). Comprehensive peace education: Educating for global responsibility. New York: Teachers College Press.
- Sağkal, A. S., Türnüklü, A. ve Totan, T. (2012). Kişilerarası barış için empati: Barış eğitiminin empati becerilerine etkisi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri[Educational Sciences: Theory & Practice], 12(2), 1447-1460.
- Salomon, G. (2002). The Nature of Peace Education: Not all Programs are Created Equal. G. Salomon & B. Nevo (Eds.), Peace education: The concept, principles and practice in the world.(pp. 3-15). Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum.
- Salomon, G. & Nevo, B. (2002). Peace education: The concept, principles and practices around the world. Mahwah, NJ. LEA.
- Tapan, Ç. (2006). Barış Eğitimi Programının Öğrencilerin Çatışma Çözme Becerileri Üzerindeki Etkilerinin İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
- TDK. (2015). Türk Dil Kurumu Büyük Türkçe Sözlük. 24.03.2015 tarihinde http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_bts&arama=kelime&guid=TDK.GTS.552e 699e290101.25951931 adresinden alınmıştır.
- Türnüklü, A. (2000). Eğitim Bilim Araştırmalarında Etkin Olarak Kullanılabilecek Nitel Bir Araştırma Tekniği: Görüşme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi.6 (24). 543-559.
- Türnüklü, A. (2006). Sınıf Ve Okul Disiplinine Çağdaş Bir Yaklaşım: Onarıcı Disiplin. Ankara: Ekinoks.
- Türnüklü, A. ve Şahin, İ. (2006). İlköğretim Okullarında, Çatışma Çözüm Stratejilerinin Karşılaştırmalı Olarak İncelenmesi. Çağdaş Eğitim Dergisi, 4 (297), 11-21.
- UNESCO. (2001). Kültürel Çeşitlilik Evrensel Bildirgesi. 15.03.2015 tarihinde http://www.unesco.org.tr/dokumanlar/kulturel_ifadelerin_cesitliligi/EVRENSEL_B%C4 %B0LD%C4%B0RGE.pdf adresinden alınmıştır.
- Yazıcı, Ö. (2013). Ortaöğretim Öğrencilerinin Günümüz Dünya Sorunlarına Yönelik Tutumları. Turkish StudiesInternational Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 8/6 Spring.
- Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (9. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
- Yılmaz, H. (2001). Yaygın Din Eğitimi Kurumları ve Toplumsal Barış, C.Ü. İlahiyat Fakültesi Dergisi, Cilt: 5, Sayı 2, 329–356. GENİŞLETİLMİŞ ÖZET
- Türk Dil Kurumu (2015) sözlüğünde uyum, karşılıklı anlayış ve hoşgörü ile oluşturulan ortam
- kullanılmaktadır (Kamaraj ve Kerem, 2004: 99). Toplumsal hayatta ise adalet, hoşgörü ve
- alanındaki çalışmaların öncüsü olarak kabul edilen Galtung (1969: 183) barış kavramını negatif
- karşıtı olarak savaş değil; şiddet kavramı ön plana çıkmaktadır (Galtung, 1969: 183-185;
- Öğretir, 2005: 116). Barış eğitiminin asıl amacı toplumsal hayatta pozitif barışın egemen
- 1999: 1). Aspeslagh ve Burns’a (1996) göre barış eğitiminin nihai amacı; adaletli, paylaşımcı,
- Veriler betimsel analiz yöntemi ile yorumlanmıştır. Çalışma, 2014-2015 eğitim öğretim yılı
- durumların çalışılmasıdır (Yıldırım ve Şimşek, 2013: 140). Çalışmamızdaki örnekleme dahil
